نظام اجرایی پروژه‌های پیرایش مرمت و سامان‌دهی سیمای شهری

یکی از معضلات کلیدی حال حاضر در شهر‌های کشور بحران موجود در سیمای شهرهاست. این بحران از منظر خرد و کلان حادث شده است. از منظر کلان، بی‌توجهی به سیمای شهری در نظام کلی هدایت تحولات کالبدی شهر‌ها، سیمای شهری را مخدوش و بی‌هویت کرده ‌است. از منظر خرد سه معضل اضافات و الحاقات، فرسودگی نماها و تابلو‌های بی‌ضابطه باعث اغتشاش بصری و افت کیفی سیمای شهری شده ‌است. برای رفع این معضل در مقیاس خرد، سه اقدام پیرایش، مرمت و ساماندهی باید در دستور کار مدیریت شهری قرار گیرد. بررسی پروژه‌هایی که برای این منظور در سازمان زیباسازی تهران انجام شده، حاکی از این امر است که روش و نظام اجرای این دست پروژه‌ها که در نوع خود تجربه کاملاً جدیدی محسوب می‌شوند، مسئله‌ای کلیدی و نیازمند تعمق و دقت فراوان است. هرکدام از روش‌های به کار رفته در تجربیات قبلی دارای نکات مثبت و منفی منحصر به خود است. در این مقاله با بررسی تجربه‌های قبلی سازمان زیبا سازی و به خصوص تجربه اجرای پروژه فردوسی که نگارندگان در آن مسئولیت مدیریت و راهبری داشتند، تلاش شده‌است تا از منظر شناسایی و تحلیل ریسک‌های پروژه به روش دلفی، بهینه‌ترین روش برای اجرای پروژه و فرایند اقدامات معرفی‌شوند. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد برای اجرای درست و عدم ایجاد سوء تفاهم در نهاد‌های نظارتی، کلیه ضوابط،‌ مقررات و فرایند‌های قانونی پروژه‌های عمرانی باید رعایت شود، اما با لحاظ کردن تمهیداتی نظام عمرانی را باید با اقتضائات و پیچیدگی‌های این دست پروژه‌ها هماهنگ کرد که پاسخ مناسبی به ریسک‌هایی موجود ارائه دهند. دقت در طراحی و جزئیات اجرایی، توجه به جنبه‌های اجتماعی و رعایت دقیق ضوابط ایمنی از نکات کلیدی است که باید مورد توجه قرار‌گیرد.